Kopciuszek - Teatr Lalka

Na ten spektakl niecierpliwie czekali wszyscy - i mali, i duzi. Mali - bo "Kopciuszek" to najczęściej ich pierwsze spotkanie z literaturą i teatrem. Duzi - bo inscenizację przygotował wielki Josef Krofta, czeski "ojciec" i reformator europejskiego lalkarstwa, zaś scenografia wyszła spod ręki Joanny Braun - wybitnej krakowskiej scenografki(...). Na scenie pojawia się mieszczański salon, od dawna widać niezamieszkany. Wkrótce ożywią go panny pokojowe i lokaje, którzy zainscenizują bajkę, wyciągając z kufrów stare lale, i obudzą cały dom, wprawiając w galop rzeźbione krzesła, stoły i szafy.

W centrum sceny stoi przeszklona szafa, która w zależności od potrzeb staje się meblem w salonie lub w pałacowej sali, wrotami albo etażerką z figurkami wirującymi po obu bokach, niby w pozytywce. Jest tu wiele równie pomysłowych scen, niby wprost przeniesionych z dziecięcej wyobraźni. Stół może przemienić się w paradny powóz, a poustawiane w rzędy krzesła - w konie udekorowane białymi kitami. Wiele radości - nie tylko dziecięcej widowni - sprawia widok wspaniałych lalek. Szczególnych, bo prawdziwych, strojnych, z porcelanowymi główkami. Takich, jakimi mogły się bawić praprababcie i prababcie dzisiejszych widzów. W rękach artystów lalki ożywały. Światło odbite na porcelanowej twarzyczce zminiaturyzowanej wersji Kopciuszka wydawało się jej łzami.

"Kopciuszek" w Lalce to jeszcze jedno ważne osiągnięcie - w pracy zespołowej, opartej na dyscyplinie i pasji, w którą każdy z aktorów potrafił wnieść indywidualność (...). Przedstawienie w Teatrze Lalka stanowi dowód na to, jak dobry, mądry i piękny spektakl dla dzieci może być w równym stopniu mądrym, pięknym i interesującym spektaklem dla dorosłych.