Krzesiwo - Teatr Lalka
Krzesiwo
Czas trwania: 90 minut (z przerwą)
Premiera: 29 październikaa 2016
Premiera: 29 październikaa 2016
Muzyczne przedstawienie Jarosława Kiliana i Grzegorza Turnaua powstało w oparciu o jedną z najpiękniejszych baśni Andersena. Adaptacja dokonana przez Hannę Januszewską należy do klasyki literatury dramatycznej dla dzieci.
To poetycka opowieść o odwadze w dążeniu do spełnienia marzeń, miłości i o sile wyobraźni. Śpiewogra została zrealizowana w planie lalkowym. Inspiracją dla scenografii stały się wycinanki Hansa Christiana Andersena.
Teatr Lalka realizuje projekty m.st. Warszawy: „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą” oraz „Kulturalny przedszkolak”
Grand Prix i Nagroda Specjalna za kultywowanie tradycji lalkowej na XVI Międzynarodowym Festiwalu Teatrów dla Dzieci, Banja Luka (Republika Serbska, Bośnia i Hercegowina) 2017
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na błękitnym tle znajdują się czarne cienie: wędrującego po skosie w dół czarnej sceny psa, podtrzymywanego przez ludzką postać i mała figurka żołnierza, wychodzącego mu na spotkanie. W lewym górnym rogu - złota tarcza księżyca. 1 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym W białym świetle koła, wyciętego z czarnego tła, znajdują się czarne cienie postaci: lalki w koronie i żołnierza w wysokiej czapce. 2 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym W beżowym świetle koła wyciętego z niebieskiego tła znajdują się granatowe cienie: mężczyzny w cylindrze i lalki królewny w koronie. 3 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na błękitnym tle, nad czarnym parawanem, wychyla się osiem drewnianych, toczonych kolorowych lalek. W środku postać żołnierza w długiej czarnej czapce, czerwonym mundurze i niebieskich spodniach. W głębi płaski wycięty żółty kształt domu. 4 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na czarnym tle, centralnie, postać królewny w koronie, w niebieskiej, lśniącej sukni, o długich blond włosach. Do rąk lalki doczepione są druciki. 5 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na błękitnym tle, w białych chmurach dymu wielka brązowa sylwetka psa, animowanego przez niewidoczną postać. Z lewej strony mała lalka żołnierza w czarnej czapce i czerwonym mundurze. 6 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Centralnie, na granatowym tle i czarnej scenie, znajduje się wielka postać miedzianego psa trzymającego w pysku koszyk z lalką królewny w koronie, ubranej w niebieską suknię. Obok stoi mała toczona lalka żołnierza w wysokiej czarnej czapce i czerwonym mund7 / 8 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na czerwono-fioletowym tle, w głębi, wycięty płaski kształt brązowej szubienicy z wisielcem.Na pierwszym planie wycięte , płaskie lalki żołnierzy w białych mundurach z czarnymi pasami i wysokimi czapkami. 8 / 8
Lalka jako forma życia
teatralny.plJarosław Kilian, który wybrał „Krzesiwo” na inaugurację dyrekcji w Teatrze Lalka, po mistrzowsku ożywia to, co pozornie nieożywione. Baśń Hansa Christiana Andersena realizuje w konwencji teatru lalek rewelacyjnie animowanych przez aktorów-lalkarzy. Ten akt twórczy przypomina grę prowadzoną przez dziecko, które siłą wyobraźni uwalnia postać bytu zaklętą w zabawkach, ustawia je w nieoczekiwanych konfiguracjach, tworzy fascynujące światy, snuje nieprawdopodobne historie. Z wiekiem ta zadziwiająca umiejętność słabnie, u dorosłych właściwie znika. Bywają odstępstwa od reguły, a „Krzesiwo” w reżyserii Kiliana jest przykładem, że dziecięcą zdolność fantazjowania udaje się zachować na dłużej. Znakomitych pomysłów odwołujących się do wrażliwości dziecka jest tu tak wiele, że można by nimi obdzielić kilka przedstawień. (...) Kilian wykorzystuje poetycką adaptację „Krzesiwa” Hanny Januszewskiej. Grzegorz Turnau dopełnia tekst znakomitą, graną na żywo muzyką, tworząc coś na kształt śpiewogry. Słowo i dźwięk z równą siłą wprawiają w ruch spektakl. Przywołanie dawnej formy, prawie nieobecnej dziś na scenie, należy odczytywać jako deklarację powrotu do tradycji, której reżyser nie zamierza rewidować ani ustawiać w nowym porządku, ale traktuje ją jako punkt odniesienia, jak niewyczerpany obszar inspiracji. Taki sposób myślenia o teatrze stanie się, jak można podejrzewać, istotnym postulatem programowym Teatru Lalka pod nowym kierownictwem.