Odyseja - Teatr Lalka
Odyseja
Czas trwania: 75 min.
Premiera: 19 grudnia 1999
Premiera: 19 grudnia 1999
Przedstawienie wybitnego słowackiego reżysera jest sceniczną adaptacją starogreckiego eposu Homera. Na oczach widzów powołany zostaje do istnienia świat bogów i ludzi. Muzy opowiadają tu historię dziesięcioletniej tułaczki dzielnego i sprytnego Odyseusza, który po wojnie trojańskiej usiłuje powrócić do domu. Jeden z największych mitów europejskich w wersji dla dzieci zachwyca urodą scenicznych obrazów.
Nagroda dla Ondreja Spišáka za reżyserię oraz dla Ivana Hudáka za scenografię – VII Międzynarodowe Toruńskie Spotkania Teatrów Lalek'2000
Nagroda Grand Prix – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Lalek PiF w Zagrzebiu'2001
ATEST – Świadectwo Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego – przyznany przez Kapitułę Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Grupa postaci, na czarnym tle, w żółtym świetle, ubranych w białe greckie tuniki i peruki siedzi lub stoi na podwyższeniu - jakby pozowali do zdjęcia. 1 / 4 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Z dziury wyciętej w wielkiej płachcie jasnego materiału wystaje do pasa postać mężczyzny ubranego w tunikę, w białej peruce i brodzie ze sznurka. Obok, wychodzą z dziur w tkaninie małe lalki. W głębi postacie w tunikach potrzymają materiał. 2 / 4 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Mężczyzna w tunice, w peruce i z brodą ze sznurka, trzyma przed sobą małą scenkę na której stoją lalki ubrane w białe tuniki i peruki. 3 / 4 
link prowadzi do zdjęcia w rozmiarze oryginalnym Na pierwszym planie po prawej, w żółtym świetle, ukazana z profilu, głowa mężczyzny o brązowych włosach, w białym kołnierzu. Za nim, na wysokości ramienia - drewniana łódka z masztem, a na niej postać lalkowa w czerwonym płaszczu. 4 / 4
Najpiękniejsza jest Itaka
„Teatr”To teatr dla wszystkich: dzieci i ich rodzin, krytyków, profesorów filologii. Każdy na swoim poziomie kompetencji odbiorczej znajdzie w przedstawieniu Lalki coś dla siebie. Dzieci, które nie znają homeryckiej epopei, bez trudu śledzą czytelnie przedstawioną akcji, a z kolei dorośli, znając mitologiczny kontekst opowieści, skupiają się na błyskotliwych scenicznych rozwiązaniach i z humorem prowadzonych rolach.
Płynąć z Odysem
„Teatr Lalek”W tej zabawie podwójnego teatru w teatrze zdarzają się chwile całkiem ponure: giną nieposłuszni wojownicy, chciwi i pazerni, wątpiący w moc bogów i niezłomność Odysa, ufający sobie i własnym namiętnościom. W tych lekkich na pozór, zdawałoby się, grach i bosko-ludzkich relacjach pojawia się, wcale nie bajkowy temat wolnej woli i zależności od sił nadprzyrodzonych – widoczny, choć nie eksponowany, bez cienia dydaktyzmu, a wręcz ukryty dla ciekawych – jasny dla niektórych. Ale to dobrze, bo przedstawienie Spišaka jest jak szeroki parasol skupiający pod sobą wiele ścieżek interpretacji, wiele poziomów porozumienia, obejmujący z powodzeniem tak szeroką widownię – że każdy wyjdzie z niego pewien niepowtarzalnego, małego odkrycia dla siebie.