Alibaba i 40 zbójców. Klechdy sezamowe - Teatr Lalka

"(...) Jarosław Kilian, pozostając wierny Leśmianowi, idzie własną drogą i proponuje autorską interpretację. Trzeba przyznać, że inwencji twórczej mu nie brakuje! Również w dbałości o taki wybór elementów (w tekście, w scenografii), by dziecko zdołało uważnie śledzić wydarzenia. Jego teatr uczy selekcji bodźców, buduje u maluchów mechanizm skojarzeń i pobudza do wyciągania wniosków. Muzyka i piosenki pomagają zrozumieć los bohaterów, również karę wymierzoną Kassimowi (śmierć pokazana delikatnie, ale zgodnie z treścią bajki) – teatr formy, teatr lalki znakomicie do tego się nadaje. Dużo tu absurdu i groteski, która przemawia do dzieci i bliska jest również dorosłym. Ponadto są piosenki – zabawne, rytmiczne i łatwo wpadające w ucho. Szczególnie pieczołowicie dopracowane i przemyślane zostały te elementy, które nadają spektaklowi oryginalną formę. W zmyślny sposób wykorzystano zwykłe materiały, by wykreować lalki i postaci zbójców. Do czegóż mogą przydać się jednorazowe, papierowe kubeczki! Jeden z wąsatych, „kubeczkowych” zbójców ma nawet wypisane imię – Fafa. Dlaczego? Zdradzą to aktorzy podczas wspomnianych już mini-warsztatów na zakończenie. Główni bohaterowie – lalki zaprojektowane przez Jarosława Kiliana w swej klasycznej, eleganckiej prostocie, bardzo podobają się dzieciom.(...) śliczny osiołek z drewna ciągnie nie tylko wóz, ale i oczy publiczności. W inscenizacji jest więcej pereł i perełek – motywy muzyczne, zabawne, niemal farsowe zagrania i inne. Starannie dopracowana scenografia to kolejny atut „Alibaby…” – zbudowana z nieuchwytnej baśniowości, szczypty melancholii oraz nowoczesności w formach wizualnych niesie szczególną atmosferę. Pachnie wschodnimi przyprawami, kusi kobiercami i lśni klejnotami z „Baśni tysiąca i jednej nocy”. Muzyka Grzegorza Turnaua – jak zwykle na żywo – to osobna historia (choć zespolona z całością). Na wiolonczeli gra Kajetan Pałęcki. Młody artysta odpowiada też za efekty dźwiękowe i dorzuca czasem jakieś zdanie – głębokim, aksamitnym głosem (wiadomo – rodzinne!). Na skrzypcach pięknie wspiera go Kaya Kotarska. Para aktorów, którzy grają wszystkie role – Aneta Jucejko-Pałęcka i Wojciech Pałęcki – świetnie radzi sobie z bogactwem zadań. Ich doświadczenie, lata praktyki oraz wyjątkowe poczucie humoru mają tu ogromne znaczenie.
Fascynujący teatr zakorzeniony w klasyce i tradycji, z mocnym powiewem nowoczesności, smakiem słowa ubarwionego humorem, czytelnym dla dziecka przesłaniem nie starzeje się. Tak samo jak nieśmiertelna baśń – przyciąga wciąż na nowo."