Zielony wędrowiec - Teatr Lalka

Liliana Bardijewska pokazuje w „Zielonym wędrowcu”, co to jest dziecięca odwaga. Uczy tolerancji. Oto w szarej krainie jeden stworek budzi się cały zielony. Po prostu przyśnił mu się ten kolor i teraz wypędzony przez swoich druhów musi wyruszyć na poszukiwanie zielonej rzeki, udowodnić, że na świecie istnieją kolory, że on sam nie jest jakąś fanaberią, pomyłką natury. Reżyserka spektaklu w warszawskiej Lalce – Ula Kijak – podporządkowuje tę historię metaforze zabawy aktorów w piżamach z poduszkami w wielki łóżku. Bajka o Zielonym Wędrowcu jest więc czymś w rodzaju odegranej przez dzieci przytulanki na dobranoc. Wszyscy bohaterowie są pluszakami, animowanymi tak, jak animuje się je podczas zabawy z dzieckiem. Aktorzy organizują bitwę na poduszki z dziećmi, rozpostarty nad widownią płócienny most nakrywa głowy małych widzów, zmusza ich do aktywności. Dlatego tak gładko przemyka przesłanie tej sztuki: mówi się o potrzebie różnorodności, chęci poszukiwań innego.