Baśń o Aladynie i o lampie cudownej. Klechdy sezamowe - Teatr Lalka

"W przyjaznej maluchom przestrzeni, wśród dywanów i poduszek, twórcy proponują dzieciom spotkanie z panem Leśmianem i jego niesfornym bohaterem. Aladyn nie jest najlepszym synem – unika pracy i całymi dniami bawi się z rówieśnikami (a nawet nicponiami). Po śmierci ojca ubogi, bez żadnego fachu w ręku młodzian, choć bystry i zdrowy, nie chce pomóc matce w utrzymaniu skromnego domostwa. Jednak w końcu, mimo swych wad i przywar, przełamuje złe nawyki, pokonuje wewnętrzne opory i staje mądrym, dbającym o matkę, dojrzałym mężczyzną. Dzięki temu, że Aladyn jest początkowo tak uparty, leniwy i przekorny, łatwiej go zrozumieć i identyfikować się z nim. Baśń uczy dzieci, że każdą słabość można pokonać i nikt nie jest idealny. Ale nie tylko. Dzięki „bajkowości” trudne problemy zawsze stają się łatwiejszymi. Bez nudnego dydaktyzmu i nachalności, twórcy spektaklu przekazują maluchom wiele cennych myśli, choć muszę dodać, że leśmianowska opowieść to przede wszystkim niezwykłość świata Wschodu i magia ukryta w finezyjnym tekście autora. Wprawdzie realizatorzy, biorąc pod uwagę wiek widzów, zdecydowali się na adaptację tekstu Aleksandry Rembowskiej i duży skrót narracji (oryginalna baśń jest długa), w niczym to dzieciom nie przeszkadza. (..) Przedstawienie ujmuje humorem i łagodną, „teatralną” grozą, która nie przeraża maluchów. Dzieci, przytulone do swych najbliższych, lubią się bać. Ponadto urok inscenizacji przenosi je do innej, fantazyjnej rzeczywistości, pozwalając na smakowanie chwil spędzanych z Aladynem, Marudą, Badlurbudurą i sułtanem. Prosta, ale pomysłowa, „orientalna” scenografia pozostaje jednym z zauważalnych atutów realizacji. Światło, które ze zwykłej lampy czyni rzecz rodem z nierzeczywistego świata, zachwyca nie tylko najmłodszych. Zabawne i starannie wykonane lalki przyciągają wzrok (sułtan z poduszki jest niepowtarzalny!). Do tego naturalność, z jaką grają aktorzy i animowane przez nich postacie tworzą znakomitą nić porozumienia z dziećmi. W każdym spektaklu z cyklu „Klechd sezamowych” muzyka jest grana na żywo, tym razem również. Młodzi artyści – skrzypaczka Aniela Blachura  i wiolonczelista Kajetan Pałęcki – radośnie, z wyczuciem towarzyszą dzieciom w przygodach wśród egzotycznych klejnotów, czarodziejskich lamp i dywanów.

Spektakl z ciekawymi rozwiązaniami scenograficzno-przestrzennymi, z udziałem prostych, pięknych i pomysłowych lalek przemawia do wszystkich dziecięcych zmysłów, działa na wyobraźnię. Aktorzy oraz muzycy upraszczają rzeczy skomplikowane, ale podkreślają każdy intrygujący aspekt przedstawienia – także językowy. Dzięki temu leśmianowski czar i magia na długo pozostają z widzami."